Νίκου Σκαλκώτα (1904-1949): δύο νεοανακαλυφθέντα ἔργα του, ἐφαλτήρια ἀναθεωρήσεων;

Σπυρίδωνος Ξύνδα (1817-1896): Ὁ Ὑποψήφιος, σὲ γ ́ καὶ δ ́ ἀκρόαση· οὐσιαστική, νομίζω, δευτερολογία.

1⁄2 βραδυὰ ἔργων Ντὲ Φάλλια ἀπὸ ΚΟΑ 1⁄2 βραδυὰ ἔργων Μιγιὼ ἀπὸ ΚΟΑ καὶ.. ΚΣΟΤ!

Περικλῆς Κοῦκος (γ. 1960), τὸ 2018: νέα ἀνθοφορία, πολλαπλᾶ ἐπίκαιρη.

«Fior di Maria»: ακόμη ένα διαμάντι του Παύλου Καρρέρ, πάντα από Φιδετζή

  Είναι  εντυπωσιακή η μουσική ποιότητα των οπερατικών έργων των μεγάλων Ελλήνων μουσουργών της λεγόμενης Επτανησιακής Σχολής του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα, πολλά από τα οποία έχουν δει το φως της δημοσιότητας κατά τις τελευταίες δεκαετίες χάρη κυρίως στις άοκνες προσπάθειες του αρχιμουσικού Βύρωνα…

«Orpheus» (ὄχι Ὀρφέας;) μυστήριος καὶ πολυπατεράδικος κατὰ τὴν ὀμάδα οper(o) σὲ μουσικὴ Μιχάλη Παρασκάκη

«Nosferatu» (1922) τοῦ Friedrich Murnau (1888-1931) σὲ μουσικὴ James Michael Bernard (1925-2001)

Παύλου Καρρέρ (1829-1896): «Fior di Maria»

«Ἡ Εὔα, πλάσμα τῆς πένας τοῦ Ἀδάμ», ἡ ἰδανικὴ προσέγγιση στὸ λήντ ἀπὸ τὴ Λένια Ζαφειροπούλου

Δύο διάσημοι αρχιμουσικοί «ιστορικά ενημερωμένων ερμηνειών» στο Μέγαρο Μουσικής

Τόσο ό Βέλγος René Jacobs (γ. 1946) όσο και ο Γάλλος Marc Minkowski (γ. 1962) ανήκουν στους πλέον προβεβλημένους μαέστρους που εστιάζονται κυρίως (αλλά όχι μόνον) στο ρεπερτόριο των παλαιότερων συνθετών, της μπαρόκ και κλασικής εποχής. Έχουν προσφέρει μεγάλο αριθμό ηχογραφήσεων, ενίοτε βραβευμένων,  και πάντα έχουν κάτι ιδιαίτερο…
1 38 39 40 41 42 78