Παράφοροι έρωτες και αιώνιοι πόθοι γεννιούνται ξανά πάνω σε ένα πιάνο, καλοκαίρι στην Αθήνα: “Performance EROS”, με τη σοπράνο Μαρίκα Κλαμπατσέα

 

 

Τέλη Μαΐου σε μια Αθήνα ζεστή, ανάλαφρα καλοκαιρινή και φιλόξενη η ζωή και ο έρωτας μεταμορφώνονται σε μουσική με το μαγικό ραβδί της Μαρίκας Κλαμπατσέα που αγγίζει ονειρικά ένα μαύρο πιάνο στη σκηνή του «Χώρου Τέχνης Ασωμάτων».

 

Performance EROS! Ένας ερωτικός δεσμός μελωδίας και ποίησης που ενώνονται ηδονικά, άλλοτε σκοτεινά, άλλοτε θαρραλέα και παθιασμένα σε ένα κεντρί χάριτος και πόθου∙ λόγος και μέλος ανεμίζουν υμνώντας κάθε μικρό φυλλαράκι ζωής, θλίψης, έρωτα και θανάτου.

Performance EROS! Κι αν ο έρωτας είναι μια πλάνη που αντιφεγγίζει λαμπρά πάνω στο μαύρο του ουρανού; Κι αν ο έρωτας είναι μια θλίψη που σκιάζει μοιραία τα όμορφα πρωινά μας – ή εκείνα τα πρωινά που εμείς, άκριτα, λογίσαμε για όμορφα; Κι αν ο έρωτας είναι ο βράχος που συντρίβει το κοχύλι στο όνειρο της ακροθαλασσιάς; Κι αν ο έρωτας είναι η αμαρτία της σάρκας στη ζάλη του μεσημεριού;

Performance EROS! Ό,τι κι αν είναι ο έρωτας, μέσα του φωλιάζει φως και σκοτάδι, ταυτόχρονα, βασανιστικά, αιώνια – μια νομοτελειακή υπόνοια που γίνεται βεβαιότητα στο εύρος της ζωής. Αυτή η χαρά και το σκότος αναδύθηκαν με θαυμαστό τρόπο από τη Μαρίκα Κλαμπατσέα, σοπράνο και συνθέτρια της πρωτοποριακής μουσικής σκηνής, ένα μαγιάτικο βράδυ.

Η Μαρίκα Κλαμπατσέα δημιουργεί και ερμηνεύει με πάθος, ευαισθησία και τόλμη μια σύνθεση ετερόκλητων μουσικών ειδών∙ ταυτόχρονα γεφυρώνει παρελθόν και παρόν, μέσω ενός ιδιαίτερου ταλέντου να αφουγκράζεται και να καινοτομεί μουσικά με την προίκα της φωνής της, τη μουσική γνώση και την αγάπη της για την τέχνη και το πιάνο της.

Η ξεχωριστή χροιά της φωνής της Μ.Κ., ως σοπράνο δραματικής κολορατούρα, αγκαλιάζει με δύναμη και βάθος δικές της συνθέσεις και αποσπάσματα από γνωστά έργα μέσω τολμηρών, προκλητικών και εντυπωσιακών αυτοσχεδιασμών για φωνή και πιάνο, καθώς όπως αναφέρει και η ίδια «ως performer και εμπνεύστρια της συναυλίας EROS, παραμένω η ίδια! Δεν βλέπω έτσι κάποια ιδιαίτερη διαφορά από τις προηγούμενές μου performances. Το διαφορετικό ούτως ή άλλως  συμβαίνει γιατί αυτοσχεδιάζω, θα μπορούσε η ίδια μουσική μέσα από τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό να πολλαπλασιάζει τις διαφορές από προηγούμενες παρουσίες μου. Το EROS είναι μια βουτιά τολμηρή σε ό,τι κουβαλώ μέσα μου από παιδί. Ο έρωτας! Ο έρωτας προς την Ζωή!».

Η Μ.Κ. ανανεώνει και προτείνει διαφορετικές, καινοτόμες μουσικές προσεγγίσεις σε γνωστές άριες των Giacomo Puccini, Georges Bijet, Camille Saint-Saëns, ενώ το ρεπερτόριό της περιλαμβάνει επίσης μελωδίες που ερμήνευσαν οι Judy Garland, Billie Holiday, Elvis Presley, Yves Montand, Tom Waits που διαβαίνουν ανάμεσα από αποσπάσματα δικών της έργων. Η βαθιά εκφραστικότητα της σοπράνο κολορατούρα τόνιζε με ευαισθησία κάθε συναισθηματική πτυχή του κειμένου επενδύοντας με μουσική σοφία και ποιητική φαντασία το κείμενο με το καταιγιστικό της εκτελεστικό ταλέντο. Η δύναμη της φωνής – σε συνδυασμό με την ελεύθερη χρήση αυτής –  δέσποζε με αυτοπεποίθηση, άνεση, προσεγμένα τονικά άλματα, τολμηρές φωνητικές μιμήσεις σε ένα μεγάλο εύρος μουσικών μορφών, από το ροκ έως την όπερα, το μοιρολόι, τη jazz, το ρεμπέτικο, το cabaret, το παραδοσιακό, διαμορφώνοντας ένα φωτεινό και επιβλητικό μουσικό όλον.

Παράλληλα, το Performance EROS χαρίζει μια διαφορετική προσέγγιση σε ποιήματα των σημαντικών Αμερικανίδων ποιητριών Hilda “HD” Doolittle, Sylvia Plath, Sarah Kane αλλά και της δικής μας Μαρίας Πολυδούρη∙ η ευφάνταστη μελοποίηση της εν λόγω ποίησης δημιουργεί μια ιδιαίτερη ερωτική ατμόσφαιρα, εντείνοντας τη συγκίνηση της κάθε στιγμής. Η σκηνοθεσία της Aliki Peterson λειτουργεί με ευαισθησία, ειδικά κατά την απαγγελία και οι φωτισμοί του Ιωάννη Κοζή διατηρούν μια διακριτική, χωρίς τολμηρές παρεμβάσεις, προσέγγιση∙ ωστόσο ενδεχομένως να ήταν απαραίτητες κάποιες πιο εμφατικές και συμβολικές κινήσεις έντασης, σκηνικού ύφους κι εμφάνισης αλλά και κινησιολογίας για να προβληθεί με μεγαλύτερη ποιητική δύναμη το τελικό στίγμα της παράστασης.

To EROS είναι ωδή στον έρωτα, ένα μήνυμα χαράς, φως σε μια εποχή που όλα φαίνονται θαμπά, απόμακρα και ίσως απαγορευμένα. Είναι ένας κύκλος τραγουδιών της ζωής και του έρωτα μέχρι τέλους, που το μίσος και η απόγνωση συναντούν πολλές φορές τον έρωτα και το πάθος. Μαρίκα Κλαμπατσέα.

Λία Τσεκούρα,

Πεντέλη, 05.07.2023.