τοῦ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΕΩΤΣΑΚΟΥ. Τριακοστό έκτο 2012. ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ Εὐρωπαίου ἢ ἀλλοδαποῦ γιὰ τὸν πολιτισμὸ τῶν ΗΠΑ, ἦσαν παλαιότερα οἱ ταινίες «οὐέστερν», μεγάλη κινηματογραφικὴ σχολὴ, δυστυχῶς παροπλισμένη σήμερα, καὶ τὰ «μιούζικαλ». Τὶς διαδέχθηκαν ἀστυνομικὰ «σήριαλ» τύπου NCIS (=Naval Crime Investigation Service, ἥτοι Ὑπηρεσία Ἐξιχνιάσεως Ναυτικοῦ Ἐγκλήματος) μὲ τὴ συμπαθέστατη ὀμάδα τοῦ Τζέθρο Γκίμπς (τὸν ὑποδύεται ἔξοχα ὁ Μάρκ Χάρμον), ἐμφορούμενη ἀπὸ ἀνθρωπιστικὰ ἰδεώδη: ἐδῶ ἢ καὶ σὲ ἄλλες σειρὲς ἢ αὐτοτελεῖς ταινίες ἐμπλέκονται […]
![“ΙΝ[Α]ΗΑΒΙΤ”: Ένα γεμάτο ιδέες έργο από την Πωλίνα Κρεμαστά και την ομάδα σύγχρονου χορού Creo](https://critics-point.gr/wp-content/plugins/special-recent-posts/lib/phpimage.php?width=100&height=100&rotation=no&file=L3Zhci93d3cvdmhvc3RzL2NyaXRpY3MtcG9pbnQuZ3IvaHR0cGRvY3Mvd3AtY29udGVudC91cGxvYWRzLzIwMjIvMDYvzqbOqc6kzp8tMS3Oms6hzpXOnM6RzqPOpM6RLnBuZw==)
