Η διαπρεπής Γερμανίδα κολορατούρα σοπράνο Marlis Petersen τα τελευταία χρόνια πραγματοποιεί συχνές εμφανίσεις στη χώρα μας. Και δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός, αφού επανειλημμένως έχει δηλώσει ότι θαυμάζει ιδιαίτερα την Ελλάδα. Στο παρελθόν την έχουμε απολαύσει σε οπερατικές παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: θυμίζουμε την έξοχη ενσάρκωση του ρόλου της Lulu (Alban Berg) το 2005, αλλά και τις θαυμάσιες εμφανίσεις της στις όπερες Ο Νάνος (Der Zwerg) του Alexander von Zemlinsky το 2007, και Thais (Jules Massenet) το 2009.
Πρόκειται για υποδειγματική μουσικό με καλοδουλεμένη και ξεχωριστών ποιοτήτων φωνή, ξεχωριστή μουσικότητα και γοητευτική σκηνική παρουσία. Από τις παραστάσεις των τελευταίων ετών, που χάρισε στα μεγάλα λυρικά θέατρα του κόσμου, ξεχωρίζουμε την αισθαντική ενσάρκωση της Οφηλίας (Ambroise Thomas, Hamlet), ρόλο τον οποίον τραγούδησε στην Μητροπολιτική Όπερα της Ν. Υόρκης τον Μάρτιο του 2010, και τη σπαρακτική Μήδεια του Aribert Reimann, που πρώτη δίδαξε κατά την παγκόσμια πρεμιέρα στην Όπερα της Βιέννης, τον Φεβρουάριο του 2010.
Το εύρος του ρεπερτορίου της είναι τεράστιο. Eίναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι αισθάνεται μεγάλη άνεση απέναντι σε διαφορετικά μουσικά ιδιώματα. Αποδίδει εκπληκτικά τόσο σε έργα της μπαρόκ περιόδου (την έχουμε ακούσει να ερμηνεύει εξαίσιο Bach), όσο και της κλασικής, ρομαντικής, μοντέρνας και σύγχρονης εποχής. Η δισκογραφία της, που περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά έργα του ρεπερτορίου της, όπερες και θρησκευτική μουσική, τεκμηριώνει απόλυτα την υψηλή ερμηνευτική ποιότητα της καλλιτέχνιδος.
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο της album (από τη δισκογραφική εταιρεία Harmonia Mundi) αποτελούμενο από τραγούδια (Lieder) διαφορετικών συνθετών εμπνευσμένα από την ποίηση του μεγάλου Γερμανού ποιητή Johann Wolfgang von Goethe. Το τελευταίο της ρεσιτάλ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Χ. Λαμπράκης), στις 14/3, παρουσίασε ακριβώς αυτή τη θεματική ενότητα φέροντας τον τίτλο O Goethe και η Αιώνια Γυναίκα. Με μεγάλη τέχνη, συγκέντρωση και ευέλικτη φωνή ανακάλυπτε σπάνιους συνεκτικούς ιστούς ανάμεσα στα τραγούδια συνθετών κοινών ή αντιθέτων αισθητικών κατευθύνσεων: F. Schubert, Felix και Fanny Mendelssohn Bartholdy, R. Wagner, L. van Beethoven, H. Sommer, N. Medtner, H. Eisler, M. Bruch, E. Krenek, A. Diepenbrock, P.I. Tchaikovsky, H. Wolf, R. Schumann, W. Braunfels, F. Liszt, H. Reutter, M. Trojahn και –εκτός προγράμματος- C. Ives.
Η Petersen διαθέτει το ιδιαίτερο ερμηνευτικό ήθος, τη γερμανική κουλτούρα, τη γνώση της λογοτεχνίας και βεβαίως την άρτια τεχνική, που απαιτούνται για την ερμηνεία του Lied. Ας μην λησμονούμε ότι συνεχίζει μια τεράστια παράδοση Γερμανών τραγουδιστών όπερας, που ασχολήθηκαν με αγάπη κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους με το μουσικό αυτό είδος.
Κατά τη διάρκεια του ρεσιτάλ θαυμάσαμε τον έξοχα θεατρικό τρόπο με τον οποίον ερμήνευε τα νοήματα των λέξεων και τα οράματα των στίχων. Επικοινωνούσε σε υψηλό επίπεδο με τον ονειρικό ρομαντισμό ενός Mendelssohn, ενός Schumann ή ενός Wagner. Η βεβαιότητα και η άνεση με την οποία προσέγγιζε τα έργα δημιουργούσαν μια φορτισμένη ατμόσφαιρα που καθήλωνε. Η γυναικεία ύπαρξη λάμβανε διαφορετικές διαστάσεις και αποχρώσεις στα έργα των μεγάλων δασκάλων που με τόση ένταση και ενδιαφέρον εξερευνούσε η Petersen.
Ολοκληρώνοντας, οφείλουμε ειδική αναφορά στον εκλεκτό πιανίστα Jendrik Springer, o οποίος αποδείχθηκε ιδανικός συνοδοιπόρος της ερμηνεύτριας. Η αμεσότητα του παιξίματος, η πεντακάθαρη άρθρωση και ο τρόπος με τον οποίον έριχνε φως στο σύμπαν του κάθε συνθέτη εκτιμήθηκαν σε όλη τη διάρκεια του ρεσιτάλ.
