Γράφει ο Αντώνης Ι. Κωνσταντινίδης*

Κάποιες συναυλίες, συνήθως από αυτές που στην πλειονότητά τους λανθάνουν και χάνονται από το ευρύ φιλόμουσο κοινό, συμβαίνει να είναι και αυτές που εν τέλει ξεχωρίζουν. Είναι η θεματική τους στόχευση, η ποιοτική προσέγγιση και ο σαφής ερμηνευτικός προσανατολισμός που μπορεί να αναδεικνύει τις συναυλιακές αυτές εμφανίσεις ως προς το καθαυτό μουσικό τους περιεχόμενο και πέρα από το  τετριμμένο πλαίσιο ενός ακόμη προγραμματισμένου ρεσιτάλ, σε αξιοπρόσεκτα, κεντρικής σημασίας, πολιτιστικά γεγονότα με ιδιαίτερες προεκτάσεις.

Ρομαντισμός

Μία τέτοιας εξαιρετικής υφής συναυλία με επίκεντρο την πιανιστική τέχνη του γερμανικού ρομαντισμού, παρακολουθήσαμε πρόσφατα (14/11) στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Ο Ούβε Μάτσκε, φυσικός φορέας ο ίδιος, αυτής της ιδιαίτερης αισθητικής παράδοσης ερμήνευσε μία σειρά χαρακτηριστικών έργων Σούμαν και Μπράμς, με περίσσια στυλιστική οικειότητα, υποδεγματική σαφήνεια, στυλιστική συνέπεια και με εμφανείς, διακριτικές και καλοδεχούμενες, προσωπικές πινελιές. Λυρικός και με αισθαντικότητα στο εισαγωγικό «Novellette», ισορροπημένος στις «Παιδικές Σκηνές», ο ερμηνευτής ανέδειξε τη δομή και τις μεταμορφώσεις της μουσικής γραφής σε μία ώριμη, από στήθους, ερμηνεία. Το α’ μέρος του ρεσιτάλ έκλεισε με τη Σονάτα αρ. 2 σε σολ ελάσσονα, όπου προβλήθηκε μία ελκυστική και ευανάγνωστη μελωδική εξιστόρηση με εναλλαγές και ορμή στις επιμέρους απαιτητικές παραγράφους της.

Το β΄ μέρος της συναυλίας του πιανίστα -καθηγητή στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας- ήταν αφιερωμένο στον Μπράμς. Οι μεταμορφώσεις (Scherzo) και ο πλούτος των μουσικών ιδεών, το ευφάνταστο αρμονικό υπόστρωμα και οι δυναμικές (Φαντασίες αρ. 116) των χαρακτηριστικών συνθέσεων του εμβληματικού για το ρομαντισμό Γερμανού συνθέτη, αποκαλύφθηκαν εύστοχα και με άνεση στην ερμηνευτική εκδοχή του Μάτσκε. Και είναι αλήθεια, ότι υπήρξαν στιγμές καθηλωτικές, όπου η εξελισσόμενη δεξιοτεχνική σπουδή στο απαιτητικό στυλ, προσέφερε παράλληλα και μία απολαυστική και ίσως αναγκαία αισθητική διαφυγή για τους παρευρισκόμενους ακροατές.

Πρωτοπορία

Εξαιρετική ως προς το μουσικό της περιεχόμενο και την ποιότητα των ερμηνειών υπήρξε και η εμφάνιση της Eunmi Ko (21/11) στο Κρατικό Ωδείο. Ευαίσθητη ως προς τις προσεγγίσεις της και διεξοδικά ανιχνευτική ως προς τις χρωματικές διαστάσεις του πιανιστικού ήχου, η αμερικανοκορεάτισα καλλιτέχνις οδήγησε το ακροατήριό της σε απαιτητικά μονοπάτια του σύγχρονου ρεπερτορίου. Λιτή και αφαιρετική (Timeless is forever), σαφής και κατευθυντική ως προς τις ενυπάρχουσες ηχητικές συμπλεύσεις (Grebdlog Rhapsody) η Eunmi Ko επέδειξε όχι μόνο μία βαθειά παιδεία ως προς τη μουσική γραφή αλλά και ένα δυσεύρετο αισθητήριο που μπορεί να προεκτείνει ερμηνευτικά την πρωτογενή μουσική ιδέα (Orchard επιλογές) και να προσδίδει στο ερμηνευόμενο έργο την απαιτούμενη ταυτοποίηση του.

Euphoria– Χρήστος Σαμαράς

Χαρακτηριστική για την εξέλιξη της βραδιάς υπήρξε η ερμηνεία της σύνθεσης “Euphoria” του Χρήστου Σαμαρά. Μέσα από τη ρευστή, διάφωνη μελωδικότητα, με τις έντονες δυναμικές μεταπτώσεις, τους συνηχητικούς στροβιλισμούς και τις διάφανες αισθητικές αναφορές, αναδεικνύεται η φυσιογνωμία του έργου, οι προθέσεις του και μία πολυεπίπεδη πορεία στη σκέψη του συνθέτη. Στο άκουσμά της “Euphoria”, συναντήσαμε τη συμπόρευση λεπτεπίλεπτων χειρισμών και μιας λεπτομερειακής τεχνικής γνώσης που μπορεί να κατευθύνει, να μεταμορφώνει και να μεταπλάθει αριστοτεχνικά το ηχητικό υλικό, στοιχεία που αναδείχθηκαν στην ερμηνεία της Eunmi Ko και συνθέτουν ένα χαρακτήρα αναγνωρίσιμο και βαθειά εσωτερικό. Ήταν μια παραπομπή στη μνήμη του Isang Yun, δασκάλου του Χρήστου Σαμαρά, όπου και το όλο έργο αφιερώνεται.

Ο Αντώνης Ι. Κωνσταντινίδης είναι Δρ. Μουσικολογίας, κριτικός μουσικής, υπεύθυνος Πολιτιστικών θεμάτων  στη Δ/νση Δ/βάθμιας Εκπ/σης Ανατ. Θεσσαλονίκης.