Netherlands Dans Theater 1 στο Μέγαρο Μουσικής

 

nederlands-dans-theater

 

Κάποτε  οι Έλληνες θιασώτες του χορού αγάπησαν με πάθος  τα φημισμένα ‘’Μπαλέτα του 20ου αιώνα’’ του Μωρίς Μπεζάρ. Σήμερα μαγνητίζονται όλο και περισσότερο από τις παραστάσεις του διάσημου πρωτοπόρου  Ολλανδικού Χοροθεάτρου 1, όπως αποδεικνύεται από την κατάμεστη αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής και στις τρεις  (3, 4, 5 Μαρτίου) εμφανίσεις τους με το ίδιο πρόγραμμα.

Όμως, για να πω την αλήθεια, όπως το συνηθίζω, η εκτενής και σκοτεινή πρώτη χορογραφία ‘’Shut eye’’  (πρεμιέρα 29 Απριλίου 2016) της Ισπανίδας Sol Leon και του Βρετανού Paul Lightfoot (διευθυντή της ομάδας) ,  που διήρκεσε 42 λεπτά με προβολές φίλμς και μακροσκελέστατα διαλείμματα , μάλλον κούρασε παρά τα διαφαινόμενα χαρίσματα των υποδειγματικής ποιότητας χορευτών, που, ας μην ξεχνάμε, είναι όλοι κάτοχοι της κλασσικής χορευτικής παιδείας, με πολυσχιδείς ικανότητες στυλιστικών αλλαγών.

Συνοδευόμενοι από την αμεσότητα της μουσικής του Όλναφουρ Αρναλντς,  οι χορευτές εμφανίζονται και εξαφανίζονται  από διάφορες σε διαφορετικές κατευθύνσεις, άγνωστες και μυστηριώδεις, προβληματίζοντάς μας  ακόμα περισσότερο.

Συναρπαστική η δεύτερη χορογραφία της Καναδής Crystal Pite (είχα την ευκαιρία να εκτιμήσω και άλλες της δημιουργίες στο φεστιβάλ χορού της Οττάβα), στο “The Statement’” (2016) όπου ακολουθώντας το γραπτό κείμενο του Τζόναθαν Γιάνγκ, μας μεταφέρει στον εργασιακό χώρο μιας αίθουσας συνεδριάσεων με τους 4 χορευτές γύρω από ένα τραπέζι (φέρνοντάς μας μνήμες από ‘’Το πράσινο Τραπέζι’’ του Kurt Jooss (1932), να ομοφωνούν ή να συγκρούονται έντονα κινούμενοι σε στυλ μαριονέττας.    Εκπληκτικής δεξιοτεχνίας  το γεμάτο χιούμορ αυτό έργο θαυμάστηκε δεόντως από τους θεατές.

Και πάλι το ζεύγος Leon –Lightfoot, στην πρόσφατη χορογραφία τους (2/2/17) , “Singulière Odyssée” (42΄) , ένα μεστό συμβολικό έργο που εκτυλίσσεται σε σιδηροδρομικό σταθμό κάτω από τους ταιριαστούς ήχους της μινιμαλιστικής μουσικής του Max Richter. Εξαιρετική η σκηνική σύλληψη και κινητική ροή εισόδων-εξόδων των χορευτών  από το χώρο, μας μεταφέρει νοητικά από τόπο σε τόπο, δίνοντάς μας την ευκαιρία  ενός συναρπαστικού πλούτου χορευτικών μετακινήσεων.