Σύγχρονοι Επτανήσιοι Συνθέτες, Σάββατo 19 Μαρτίου 2022, 8 μ.μ.
Αίθουσα εκδηλώσεων Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»
Όπως μας πληροφορεί το πρόγραμμα της συναυλίας, υπό τον τίτλο «Σύγχρονοι Επτανήσιοι Συνθέτες» αυτοπροσδιορίζονται δέκα συνθέτες, με κοινά χαρακτηριστικά την επτανησιακή καταγωγή και τις μουσικές καταβολές, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στις περιώνυμες επτανησιακές φιλαρμονικές. Σκοπός της σύμπραξής τους είναι η προβολή του έργου των επτανήσιων συνθετών από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Ειδικότερα για τη συναυλία του Παρνασσού επιλέγηκε να τιμηθεί η εθνική παλιγγενεσία, με έργα γραμμένα ειδικά για αυτό τον σκοπό, ενώ παράλληλα η συναυλία αφιερώθηκε στα 250 χρόνια από τον θάνατο του πατριάρχη της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής, Νικόλαου Χαλικιόπουλου Μάντζαρου (1795-1872).
Με βάση τη σειρά εκτέλεσης, ακούστηκαν έργα των: Ν. Μάντζαρου (Ύμνος εις την ελευθερίαν, αποσπάσματα για μικτή και χορωδία και κουϊντέτο χάλκινων πνευστών), Σπύρου Ρουβά (Ελεγεία για τη θυσία στο Ζάλογγο, για κουϊντέτο χάλκινων πνευστών), Κώστα Αγουρίδη (Ο βωμός της πατρίδος , για σόλο τρομπέτα και χορωδία), Χρύσανθου Μουζακίτη (Μεσολόγγι, για σοπράνο και χορωδία), Νίκου Ροδίτη (Λήθη-Oblivion, για σοπράνο και χορωδία), Σπύρου Μαυρόπουλου (Πολυθρύλητος θρήνος, για σοπράνο και χορωδία), Σπύρου Δεληγιαννόπουλου (Η αυλή των θαυμάτων, Ιόνιο νυχτερινό αρ. 4, για πιάνο), Σπυρίδωνα Φιλίσκου Σαμάρα (La Caresseuse, για πιάνο), Ν. Μάντζαρου (Sinfonia de genere orientale, για πιάνο), Παύλου Βεντούρα (TAIKO, για τσέμπαλο, The poem which I do not write, για σοπράνο και τσέμπαλο), Σπυρίδωνα Τσιλιμπάρη (Αυτοψία εγκλήματος, για τενόρο και χορωδία), Σπύρου Μάζη (Κυρά των Αθηνών-Maid of Athens, για τενόρο και χορωδία), Σπύρου Προσωπάρη (Ευαγγελισμός-Ελληνισμός, για φλάουτο, βιολοντσέλο και χορωδία).
Ερμήνευσαν η χορωδία AMBITUS υπό τη διεύθυνση της Κατερίνας Βασιλικού και τη συνοδεία του Βενιαμίν Χατζηκουμπάρογλου, το κουϊντέτο χάλκινων πνευστών ΠΙΝΔΑΡΟΣ, ο Νίκος Κουλούρης (τρομπέτα), η Μίνα Πολυχρόνου (σοπράνο), ο Σπύρος Δεληγιαννόπουλος (πιάνο), ο Παύλος Βεντούρας (πιάνο), ο Αντώνης Κορωναίος (τενόρος), ο Γιάννης Φίλιας (τενόρος), ο Σέργιος Γιώτης (φλάουτο), η Leslie Jones (βιολοντσέλο), η Γιούλη Βεντούρα (τσέμπαλο) και η Έφη Δημητρέλου (σοπράνο).
Ιδιαίτερα εύστοχη ήταν η εισαγωγική ομιλία του δεύτερου μέρους από τον, ερευνητή της ελληνικής μουσικής και μουσικογράφο, Θωμά Ταμβάκο, με τίτλο «Η Επτανησιακή μουσική χθες και σήμερα», καθώς έθεσε με σαφήνεια και αξιοσημείωτη αφομοίωση των νεότερων ερευνητικών δεδομένων, το χρονικό εύρος, τα υφολογικά χαρακτηριστικά και τους συσχετισμούς των έργων των επτανήσιων συνθετών έως τον 21ο αιώνα.
Η δε επιλογή των έργων του προγράμματος επιβεβαίωσε τις υφολογικές διαφοροποιήσεις της περιοδολόγησης και ανέδειξε τα επιμέρους χαρακτηριστικά της Επτανησιακής δημιουργίας. Με το σύνολο των υψηλού επιπέδου ερμηνειών να αναδεικνύουν τα σημαντικά έργα του προγράμματος, ξεχώρισαν οι ευφυείς συνθέσεις, σε άρτιες εκτελέσεις, La Caresseuse, για πιάνο (Σ.Φ. Σαμάρα, σε ερμηνεία Σ. Δεληγιαννόπουλου), Πολυθρύλητος θρήνος (Σπ. Μαυρόπουλου, σε ερμηνεία Μ. Πολυχρόνου και χορωδίας AMBITUS), ο Ευαγγελισμός-Ελληνισμός (Σπ. Προσωπάρης, σε ερμηνεία AMBITUS, Σ. Γιώτη, L. Jones) και η Κυρά των Αθηνών (Σπύρου Μάζη), σε ερμηνεία Γ. Φίλια και χορωδίας AMBITUS.
Η πρωτοβουλία αυτή των Σύγχρονων Επτανήσιων Συνθετών διακατεχόταν από ειλικρινή ζήλο και ενθουσιασμό τόσο των δημιουργών, αλλά και των ερμηνευτών και του κοινού. Η αμεσότητα στην πρόσληψη των έργων κάλυπτε το πολυσυζητημένο κενό μεταξύ μουσικού έργου τέχνης και κοινού, σε άμεσο συνειρμό με τη δημοφιλή παρακαταθήκη της «Επτανησιακής Σχολής». Εξίσου σημαντικές ήταν και οι ιστορικές διασυνδέσεις που αναδείχθηκαν· το ιστορικό νήμα με συμβατικό σημείο αφετηρίας το έργο του Ν. Μάντζαρου και το -διαφορετικού ύφους- έργο του Σ. Σαμάρα, συμπεριέλαβε συνθέσεις που συνεχίζουν τη συνθετική παράδοση των Επτανησιακών Φιλαρμονικών (Σπ. Ρουβά, Κώστας Αγουρίδη), διευρύνοντας το λεξιλόγιο, τα μουσικά μέσα και τον δημιουργικό προβληματισμό (Χρ. Μουζακίτη, Ν. Ροδίτη, Σπ. Μαυρόπουλο, Σπ. Τσιλιμπάρη, Σπ. Προσωπάρη) και αξιοποιώντας τα διδάγματα του μεταμοντερνισμού, σαφώς οικεία στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ (Σπ. Μάζη, Π. Βεντούρα).
Οι «Σύγχρονοι Επτανήσιοι Συνθέτες» αποτελούν πάνω απ’ όλα ένα ζωντανό κύτταρο της έντεχνης ελληνικής μουσικής, και μέσα από αυτό τον ρόλο συμβάλλουν στον σύγχρονο μουσικό πολιτισμό, σε διάλογο με το ίδιο το παρελθόν τους.
Μαγδαληνή Καλοπανά, Μουσικολόγος, Δρ.
