Ο σαξοφωνίστας Θεόδωρος Κερκέζος ανήκει στους σημαντικότερους ομότεχνούς του διεθνώς, έχοντας συνεισφέρει με ουσιαστικό τρόπο στη σταθερή είσοδο και εδραίωση του σαξοφώνου -ενός οργάνου συνδεδεμένου περισσότερο με την Jazz μουσική- στις αίθουσες συναυλιών. Η βραβευμένη δισκογραφία του, οι εμφανίσεις του σε ονομαστές αίθουσες συναυλιών του κόσμου, όπως και οι συμπράξεις του με σημαντικές ορχήστρες και εκλεκτούς μαέστρους, κοσμούν την όντως αξιοσημείωτη σταδιοδρομία του. Στις 19/1, στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, τον ακούσαμε σε ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα μέσω του οποίου ξεδίπλωσε την τέχνη του.
Πιο συγκεκριμένα, ο καλολαξευμένος ήχος του καλλιτέχνη και οι ηχοχρωματικές του αποχρώσεις αποκαλύφθηκαν στη Ραψωδία για σαξόφωνο και ορχήστρα (ακούσαμε την πιανιστική μεταγραφή), L. 98, του Claude Debussy. Το υποδειγματικό legato, ο έλεγχος της αναπνοής και η δακτυλική ευχέρεια εντυπωσίασαν τόσο σε αυτό όσο και στα υπόλοιπα έργα που ερμήνευσε: Darius Milhaud, Scaramouche, Marc Eychenne, Καντιλένα και χορός για βιολί, σαξόφωνο και πιάνο, Ερρίκος Βάιος, Smoke from blue flame, για σαξόφωνο και πιάνο, Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικό κοντσερτίνο για σαξόφωνο και πιάνο (πρόκειται για προσαρμογή της Σονατίνας αρ. 1 για πιάνο του ιδίου συνθέτη, που επεξεργάστηκε ο Γιάννης Σαμπροβαλάκης), και Pedro Iturralde, Czárdás για σαξόφωνο και πιάνο.
Τον Κερκέζο συνόδευσε με παίξιμο ρωμαλέο, η δεξιοτέχνις πιανίστα Danae Dörken. Η τελευταία ερμήνευσε επιπλέον δύο εμβληματικά ορχηστρικά έργα του Debussy σε μεταγραφή για πιάνο: Prélude à l’après-midi d’un faune και Sirènes (το τελευταίο από τον κύκλο με γενικό τίτλο, Trois Nocturnes, σε μεταγραφή του Gustave Samazeuilh).
Στο έργο του Eychenne, το μέρος του βιολιού ερμήνευσε ο φέρελπις Ανδρέας Κερκέζος -που συνεχίζει ανώτερες σπουδές στην Αυστρία και είναι ο γιος του σαξοφωνίστα- με εκλεπτυσμένη έκφραση, τεχνική βεβαιότητα και ρυθμική ακρίβεια.
Εκτός προγράμματος ακούστηκε το τρίτο μέρος, Allegro, του Κρητικού Κοντσερτίνου (Θεοδωράκης), ερμηνευμένο αυτή τη φορά, εκτός από το σαξόφωνο και το πιάνο, και από το βιολί του νεαρού Κερκέζου.
Οι ευκαιρίες να ακούσει κανείς έργα μουσικής δωματίου σε αθηναϊκές αίθουσες δεν είναι πολλές, συνεπώς με ιδιαίτερη χαρά τις παρακολουθεί όταν πραγματοποιούνται. Μία τέτοια ευκαιρία προσφέρθηκε την πρώτη μέρα του Φεβρουαρίου, στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, όταν η αγαπητή και διεθνώς αναγνωρισμένη πιανίστα Ντόρα Μπακοπούλου, και οι ταλαντούχοι συνοδοιπόροι της, Νίκος Μάνδυλας, βιολί, Κρυσταλία Γαϊτάνου, βιόλα, και Χριστόφορος Μιρόσνικοφ, βιολοντσέλο, ερμήνευσαν δύο μεγάλα έργα μουσικής δωματίου, που, αντίστοιχα, κάλυψαν το πρώτο και το δεύτερο μέρος της βραδιάς.
Ειδικότερα, στο Κουαρτέτο με πιάνο αρ. 2, KV 493, του Wolfgang Amadeus Mozart, ολοκληρωμένο στις 3 Ιουνίου 1785, οι μουσικοί έφεραν στην επιφάνεια όλη τη χαρά της παρτιτούρας (πρώτο μέρος, Allegro, και τρίτο μέρος, Allegretto), τον λυρισμό (δεύτερο μέρος, Larghetto) και το βάθος της, όπως και τις θαυμάσιες δομικές αναλογίες της. Η καθαρότητα του παιξίματος της Μπακοπούλου, όπως και ο προσεγμένος σχηματισμός κάθε μουσικής φράσης, σε συνδυασμό με τη διάθεση της καλλιτέχνιδος να συνεργαστεί με τους λαμπρούς έγχορδους του συνόλου επιστρατεύοντας φαντασία, γούστο και ψυχική γενναιοδωρία, πρόσθεταν στην υψηλής ποιότητας ερμηνεία που υποστηρίχθηκε.
Κατά το Κουαρτέτο με πιάνο αρ. 1, Op. 25, του Johannes Brahms, που είδε το φως το 1861 και έλαβε την παρθενική του εκτέλεση το ίδιο έτος, με πιανίστα την Clara Schumann, οι μουσικοί απέδωσαν με ιδιαίτερη προσοχή, μουσικότητα, συνέπεια και, όπου χρειαζόταν, ενθουσιασμό, τα ρητορικά σχήματα του πρώτου μέρους, Allegro, τον έντονο διάλογο μεταξύ των οργάνων, την αέναη ρυθμική κίνηση και τις γεμάτες νόημα μετατροπίες του δευτέρου μέρους, Allegro ma non troppo, τις συναισθηματικές αντιθέσεις του τρίτου μέρους, Andante con moto, αλλά και τη φλογερή δεξιοτεχνική γραφή του ύστατου τέταρτου μέρους, Presto, Rondo alla Zingarese. Εκτός προγράμματος, επαναλήφθηκαν οι καταληκτικές σελίδες του τελευταίου μέρους του έργου (από το μ. 293, που ακούγεται η καντέντσα του πιάνου).
Η Μπακοπούλου, αφιέρωσε την εκτέλεση του μπραμσιανού αριστουργήματος στη μνήμη του θρυλικού αρχιμουσικού Δημήτρη Μητρόπουλου (1896-1960), η γνωριμία με τον οποίον, κατά τα πολύ νεανικά της χρόνια στην Αμερική, την ενέπνευσε και την επηρέασε βαθειά.
Μακάρι το σύνολο της κυρίας Μπακοπούλου να συνεχίσει την περαιτέρω εξερεύνηση του ρεπερτορίου για τον εν λόγω συνδυασμό οργάνων. Πόσο θα θέλαμε να ακούγαμε υπέροχα έργα που γενικότερα σπάνια περιλαμβάνονται στα προγράμματα συναυλιών, όπως το Κουαρτέτο με πιάνο, Op. 30, του Ernest Chausson, το Κουαρτέτο με πιάνο, Op. 79, του Vincent d’Indy, το Κουαρτέτο με πιάνο του Théodore Dubois ή τη Φαντασία για Κουαρτέτο με πιάνο, H. 94, του Frank Bridge.
