Είχαμε ακούσει για πρώτη φορά τον Θεσσαλό πιανίστα Απόστολο Παληό στον Διαγωνισμό Πιάνου Μαρίας Χαιρογιώργου-Σιγάρα, τον Μάρτιο του 2006, και αμέσως ξεχωρίσαμε τις εύφορες αρετές της τέχνης του. Έκτοτε με ενδιαφέρον παρακολουθούμε την ποιοτική εξέλιξή του.

Πρόσφατα (28/1), τον εκτιμήσαμε σε ατομική εμφάνιση που πραγματοποίησε στο αμφιθέατρο του Τελλογλείου Ιδρύματος Τεχνών της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της σημαντικής έκθεσης με τίτλο Goya και Beethoven στο Τελλόγλειο (η έκθεση παρουσίαζε τέσσερις σειρές χαρακτικών του μεγάλου ζωγράφου και σπάνια χειρόγραφα και πρώτες εκδόσεις παρτιτούρων και βιογραφιών του κορυφαίου μουσουργού).

Ο Παληός άνοιξε το ρεσιτάλ του με τη Σονάτα αρ. 30, Op. 109, του Ludwig van Beethoven, που στα χέρια του κέρδιζε σε λυρική χάρη και ευφάνταστη μελωδική λάμψη. Στη συνέχεια, με ιδιαίτερη προσοχή στην αισθητική του ήχου ερμήνευσε την Goyesca αρ. 4, H Κόρη και το Αηδόνι, του Enrique Granados: υπογράμμισε με νόημα τον αφηγηματικό χαρακτήρα και τα ρομαντικά στοιχεία της ερωτικής αυτής μουσικής εκμυστήρευσης. Το δεύτερο μέρος της βραδιάς καλύφθηκε από την κολοσσιαίων μουσικών και τεχνικών απαιτήσεων Σονάτα αρ. 29, Op. 106, Hammerklavier, του Beethoven. Ο καλλιτέχνης απέδωσε με σαφήνεια και ψυχή τις ηρωικές στιγμές που δίνουν τη θέση τους σε στοχαστικές περιόδους φιλοσοφικής ενατένησης, ενδοσκόπησης και ποικίλων εσωτερικών αναζητήσεων. Το τρίτο μέρος, Adagio sostenuto, το οποίο εύστοχα χαρακτηρίστηκε από τον αξέχαστο πιανίστα Wilhelm Kempff ως «ο πλέον μεγαλοπρεπής μονόλογος που συνέθεσε ποτέ ο Beethoven», βρήκε στο πρόσωπο του Παληού έναν ερμηνευτή ώριμο που πετύχαινε να φωτίσει με σεβασμό, καλό γούστο και στιβαρή τεχνική τα απύθμενα βάθη της μπετοβενικής σκέψης.

Μερικές μέρες αργότερα (2/2), στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Χ. Λαμπράκης), απολαύσαμε το Κουαρτέτο Kodály (Kodály Quartet) σε έργα Hugo Wolf (Ιταλική Σερενάτα), Piotr Ilyich Tchaikovsky (Κουαρτέτο αρ. 1, Op. 11) και Robert Schumann (Κουιντέτο για πιάνο,Op. 44). Το σύνολο μάς κέρδισε με τις υψηλού επιπέδου, απέριττες και υφολογικά εύστοχες αναγνώσεις που πρότεινε. Ο ομοιογενής και ζεστός ήχος του ξεχώριζε σε όλα τα έργα. Στο Κουιντέτο του Schumann η συνεισφορά του διακεκριμένου πιανίστα Δημήτρη Σγούρου υπήρξε ουσιαστική και τεχνικά άμεμπτη.

Τέλος, στις 3/2, στον ίδιο ακριβώς χώρο, ο Γερμανός βιολονίστας Kolja Blacher (για πολλά χρόνια εξάρχων της Φιλαρμονικής του Βερολίνου) υποστήριξε μια υποδειγματικά οργανωμένη, εκφραστική και τονικά ακριβέστατη ερμηνεία του Κοντσέρτου για βιολί, Op. 61, του Sir Edward Elgar. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Βασίλη Χριστόπουλου, συνόδευσε με ενέργεια και αισθαντικότητα, ενώ στο δεύτερο μέρος της βραδιάς χάρισε αρχικά μια ρυθμικά ζωηρή Σουίτα από το μπαλέτο Ο Θαυμαστός Μανδαρίνος του Béla Bartók και στη συνέχεια κλιμάκωσε προσεκτικά το διάσημο Boléro του Maurice Ravel.