Γράφει ο Δρ Ιωάννης H. Βλάχος*
Ο Σεπτέμβριος για τα καλλιτεχνικά και όχι μόνο γεγονότα, είναι το ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς.
Σ’ αυτό το πνεύμα, το Διεθνές Μουσικό Σωματείο Gina Bachauer, που τιμά την μνήμη της παγκοσμίου φήμης Ελληνίδας πιανίστριας, η οποία οραματιζόταν πάντα την μουσική εκπαίδευση των νέων, υπό την διεύθυνση και οδηγία του ταλαντούχου Πρόεδρου του Σωματείου Κωνσταντίνου Π. Καράμπελα-Σγούρδα ξεκίνησε τις ετήσιες συναυλίες και παρουσιάσεις νέων καλλιτεχνών, στο φιλόξενο περιβάλλον της Εταιρείας Φίλων Παναγιώτη Κανελλόπουλου, μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Εταιρείας, Σταμάτη Μηλίγγου, με μια βραχεία αλλά περιεκτική ομιλία της καθηγήτριας περιβαλλοντικής παθολογικής ανατομίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γ.Γ. του Δ.Σ. του Μαριολοπουλείου-Καναγκινείου Ιδρύματος Επιστημών Περιβάλλοντος, Πολυξένης Νικολοπούλου-Σταμάτη, με θέμα «Ταξιδεύοντας με τους ήχους της μουσικής και του σύμπαντος».
Η κυρία Νικολοπούλου, στο πνεύμα της βραδιάς, συνδύασε την κοσμική αρμονία και μελωδία που εκπέμπουν τα πλανητικά συστήματα, με την αρμονία των αριθμών του Πυθαγόρα και της Πλατωνικής σκέψης όπου σαν γιατρός θεωρεί ότι η μουσική αρμονία συνδυάζεται και επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά και εσωτερική ισορροπία του ατόμου.
Ο Κωνσταντίνος Σγούρδας παρουσίασε τις πτυχές της προσπάθειας που κάνει το Σωματείο για την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συνδύασε το όραμα και το στίγμα που άφησε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος σ’ αυτή την προσπάθεια, συνδυάζοντας την φιλοσοφική σκέψη με την πλατωνική θεωρία περί αρμονίας.
Οι πολυάριθμοι συγκεντρωθέντες φίλοι του Διεθνούς Μουσικού Σωματείου Gina Bachauer και της Εταιρείας Φίλων Παναγιώτη Κανελλόπουλου, Έλληνες και ξένοι, απήλαυσαν στη συνέχεια μια μουσική βραδιά με τη συμμετοχή τριών κιθαριστών και μίας τσελίστας.
Οι τέσσερις νεαροί καλλιτέχνες απέδωσαν με προσήλωση, τεχνική αρτιότητα και μουσικότητα επτά μουσικά έργα. Ειδικότερα, ο Νίκος Κουρμπέτης με την κιθάρα του (χωρίς στήριγμα ποδιού) έδωσε με ευκρίνεια και απόλυτο σεβασμό στο βάθος της μουσικής του Bach, την Σουίτα αρ. 1, BWV 1007 (μεταγραφή του έργου, που ήταν αρχικά γραμμένο για βιολοντσέλο) και στο τέλος της βραδιάς πρόσφερε μια στιβαρή ερμηνεία της Σπουδής αρ. 1 του Heitor Villa-Lobos.
Η Νεφέλη Ανδρεάκου στο δικό της Scherzo και στο Vocalise, γραμμένο από την κυρία Θεοδώρα Μαγγίνα, έργα της οποίας έχουμε απολαύσει για πιάνο, έδειξε ότι μπορεί να παίζει το δοξάρι της περνώντας με ευκολία από τις βαθιές νότες στις λεπτές αποχρώσεις και το pizzicato της να είναι ακριβές και σταθερό.
Ο νεαρός Γιάννης Τρούλος έδειξε να ακολουθεί τα τάστα του οργάνου του με ακρίβεια, δίνοντας ήχο ολοκληρωμένο, χωρίς αναστολές στο έργο Le Catedral του Augustín Barrios.
Η ευχάριστη αποκάλυψη της βραδιάς ήταν ο νεότατος, δεκατεσσάρων ετών, Δημήτρης Τσάκαλος, ο οποίος παίζοντας με πάθος και με στήριγμα στο αριστερό πόδι, το έργο Εισαγωγή και Παραλλαγές πάνω σε ένα θέμα του Mozart, Op. 9, του Fernando Sor, έδειξε το σπάνιο για καλλιτέχνη προσόν, το όργανο να είναι προέκταση του σώματός του! Πιστεύουμε ότι αν συνεχίσει την προσπάθεια του, θα ανέβει ψηλά…
Συγχαρητήρια και πάλι στον Κωνσταντίνο Σγούρδα για την οργάνωση, επιμέλεια και συνέχεια της προσπάθειας…
* Ο Δρ Ιωάννης Η. Βλάχος είναι Ορθοπαιδικός – Χειρουργός, τ. Καθηγητής Παν/μίου Κρήτης