Όταν ο Οχάντ Ναχαρίν, διευθυντής της φημισμένης Ισραηλινής χορευτικής ομάδας «Ομάδας Μπατσέβα», καθώς και της θυγατρικής της, «Batsheva Young Ensemble», νέους 18 μέχρι 24 ετών, δεν έχει διάθεση να χορογραφήσει καταφεύγει σε μια απλή συνταγή. Παίρνει αποσπάσμαα από προηγούμενες χορογραφίες του, τις συνθέτει επιδέξια σε ένα είδος collage και τις παρουσιάζει με έναν καινούργιο τίτλο.
Στην πρόσφατη παράσταση που είδαμε από την θυγατρική ομάδα στο Μέγαρο Μουσικής (Αίθουσα Τριάντη), με τίτλο «Decadance», το μυαλό μας πήγε αμέσως στην ερμηνεία της λέξης «παρακμή», την οποία βιώνουμε έντονα τελευταία. Η εξήγηση, όμως, που δίνει ο χορογράφος είναι το ελληνικό «δέκα+χορός». Δηλαδή δέκα αποσπάσματα από παλαιότερες χορογραφίες σε νέα ενότητα. Τελικά τα έργα έγιναν 11.
Αναμφισβήτητη παραμένει η ικανότητα του Ναχαρίν σε αυτή την ανάπλαση εικόνων που χαράχτηκαν στη μνήμη μας εδώ και καιρό, όπως του συνταρακτικού «Anaphase», σήμα κατατεθέν της ομάδας το ημικύκλιο των 18 χορευτών που πέφτουν σταδιακά απ’ τις καρέκλες τους, καθώς και πολλών άλλων κομματιών.
Ένα μεγάλο κεφάλαιο πάντως είναι η επιδεξιότητα των χορευτών. Από πριν ακόμα αρχίσει το έργο περιφέρονται στη σκηνή επιπδεικνύοντας ένα ιδιάζον τσεκουράτο χορευτικό στυλ με αστραφτερές εκθαμβωτικές περιδινήσεις, εξαρθρωμένες στάσεις, παλλόμενα σώματα σαν νάχουν δεχτεί ηλεκτροσόκ, εντυπωσιάζοντας μας στο έπακρο. Κι όλη αυτή η χαρά της ζωής που διοχετεύεται από το σώμα τους, μεταδίδεται άμεσα στο κοινό όταν πολύ απλά κατεβαίνουν απ’ τη σκηνή για να επιλέξουν ανάμεσα στους παρτενέρ για τον επόμενο χορό. Η δόξα της σωματικής κίνησης σε όλο της το μεγαλείο!