Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) συνεχίζει εμπράκτως να αποδεικνύει ότι υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του αρχιμουσικού Βασίλη Χριστόπουλου, που από τον Μάιο του 2011 κρατάει το τιμόνι της, ακολουθεί μια σταθερή ανοδική πορεία ποιότητας. Μάλιστα, από την περσινή κιόλας καλλιτεχνική περίοδο διαπιστώσαμε μια ξεχωριστή σοβαρότητα όσον αφορά στην προετοιμασία της, στην ερμηνευτική προσέγγιση των έργων, αλλά και όσον αφορά στη δόμηση των προγραμμάτων, με δημιουργία θεματικών κύκλων συναυλιών και εύστοχη επιλογή ρεπερτορίου →
Α Slight Ache, (Ένας ανεπαίσθητος Πόνος, 1958), του Harold Pinter, Σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χριστοφή, Θέατρο «Μπιπ» – 2η χρονιά από 18 Οκτωβρίου για περιορισμένες παραστάσεις. There are no hard distinctions between what is real and what is unreal, nor between what is true and what is false. A thing is not necessarily either true or false; it can be both true and false, Harold Pinter, 1958. Ήδη από τον μεσοπόλεμο υπήρχε ένας υφέρπων υπαρξιακός […]
Ικέτιδες, σπαρακτικές κραυγές που περιδινούνται γύρω από το αιματοβαμμένο πεπρωμένο μίας απονενοημένης ύβρεως, ικετεύοντας καταλαγή και λύτρωση, ένα δίκαιο τέλος θανάτοιο˙ έναν δίκαιο μόρο για να αγκαλιάσει νεκρικά αγαπημένα σώματα που κάποτε λικνίστηκαν ευτυχισμένα στην τρυφερή μητρική αγκαλιά. Στο Αρχαίο θέατρο Κούριον, ο υπόρρητος δεσμός που ενώνει την Κύπρο με τις Ικέτιδες ζωντάνεψε 39 χρόνια μετά την παράσταση του Θ.Ο.Κ. στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους, μαθητή του Κουν. Άλλη μια φορά δύο Εθνικά […]
Μήδεια, μια σύλληψη ζωής που γίνεται σύλληψη θανάτου, ένας προσωπικός όλεθρος που καταβυθίζεται στο αίσημον ήμαρ καθώς το πάλλευκο ομοίωμά του λικνίζεται αλλόκοτα, σιωπηλά και παγωμένα στην αιματοβαμμένη μητρική αγκαλιά. Για όλα τ΄άλλα νιώθει φόβο η γυναίκα και δεν έχει θάρρος ούτε μπορεί τα όπλα ν’ αντικρίσει. Όμως, αν προδοθεί στον έρωτά της, πιο φόνισσα απ’ αυτήν δεν γίνεται άλλη∙ αυτή η παθιασμένη έκφραση ερωτικής απόγνωσης συνιστά ένα νέο είδος λόγου που […]
When Swallows Cry…τρυφερά φτερουγίσματα ψυχών, ανελέητα τσαλαπατημένων από τη βία και την εξουσία∙ ψυχές που βιώνουν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο τις ζωντανές, καταστροφικές αλήθειες που ματώνουν έργα ανθρώπων και θεών. Στο πλαίσιο του προγράμματος της θεατρικής σκηνής «Αγγέλων Βήμα», με τίτλο «ΧΩΡΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ: ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ», με την οποία τιμώνται τα 25 χρόνια (1/4 του αιώνα) Δημοκρατίας στη χώρα, παρακολουθήσαμε (13 Απριλίου) με δέος το έργο του Νοτιοαφρικάνου συγγραφέα Mike van Graan […]
Οι Βρυκόλακες, αλλόκοτες υπάρξεις ενός κόσμου ανήλιαγου, καίτοι υπαρκτού, που στοιχειώνουν τον αριστοκρατικό μας κόσμο· αλλόκοτες υπάρξεις εκείνου του εφιαλτικού Αχέροντα που κατασπαράσσουν κάθε λαμπερό οίστρο μίας φευγαλέας στιγμής ενός βίου που γεννήθηκε σε πορφυρά σπάργανα για να πεθάνει σε μία ζοφερή ανυπαρξία. Μια κατανυκτική σιωπή αγκάλιασε ασφυκτικά τη σκηνή του «Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν» εκείνη την κρύα νύχτα της 27ης Φεβρουαρίου. Και εγένετο σκότος! Ένα σκότος θυελλώδες, που μας παρέσυρε στη […]
Πολυχώρος ΕΚΣΤΑΝ Καρέκλες, ένα εφιαλτικό μονοπάτι που οδηγεί στον θάνατο μια ζωή ήδη κενή, ένας μοναχικός θρήνος για τους αόρατους βάρβαρους που δεν φάνηκαν ποτέ! Ένας εμβληματικός συγγραφέας γράφει ένα εμβληματικό έργο! Ο Ionesco έγραψε το έργο Les Chaises (Καρέκλες) το 1952. Ήδη από τη Φαλακρή Τραγουδίστρια ο Ionesco με όχημα το Théâtre Nouveau κηρύσσει τον πόλεμο στο λεγόμενο Théâtre de divertissement της δεκαετίας του 1940. Ο Ionesco προκαλεί με μοιραίο τρόπο, καθώς […]
«Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες, στα περασμένα χρόνια». Η ζωή ερωτεύεται τον θάνατο, συνομιλεί μαζί του ηδονικά και μεταμορφώνεται σε μια διάπυρη, απελπισμένη εικονοποίηση ενός αιματοβαμμένου έρωτα· εκείνου του αιματοβαμμένου έρωτα που διαλύει την ύπαρξη για να την αναστήσει στο απέραντο επέκεινα του ποιητικού σύμπαντος. Δέος! Δε υπάρχει άλλη λέξη για να περιγράψω την προσμονή, ή μάλλον, εκείνο το βαθύ αίσθημα προσδοκίας, που ελκύει τον νου σε ερωτικές περιπτύξεις· αυτή ήταν […]
Φορτουνάτος, «τό Ριζικό κι ὁ Ἒρωτας ἐσμίξασιν ἀμάδι καί συνουρίζονται κι οἱ δυό καθημερνό στόν Ἅδη μά μέ κρατοῠ παντοτινά, νά κρίνου τό κορμί μου, τό λογισμό μου, την καρδιά, τό νοῠ καί τήν ψυχή μου» Ένα όμορφο γεναριάτικο πρωινό, με έναν ήλιο άρχοντα (24 Ιανουαρίου 2019), βρεθήκαμε στη φιλόξενη σκηνή του θεάτρου Broadway, ενός θεάτρου γεμάτου μνήμες και μυρωδιές από παραστάσεις ενός άλλου καιρού. Αυτός ο άλλος καιρός ήταν που […]
Σκηνοθεσία: Γιώτα Κουνδουράκη. Θέατρο «Αλκμήνη», Σάββατο, 12 Ιανουαρίου 2019. Η ΔΗΜιουργία τουΥΠΟκόσμου, μία παράσταση σκληρού ροκ για γερά νεύρα, όπου πλάσματα φαινομενικά παράξενα, αλλόκοτα, ξένα και ανοίκεια στοιχειώνουν την πάλλευκη θεϊκότητά μας, για να μας δείξουν την απύθμενη τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ξαφνικά, το secret room του θεάτρου «Αλκμήνη» μετατρέπεται αργά και βασανιστικά σε μια αίθουσα κατόπτρων. Κάπου εκεί, πνιγμένος στην αχλή της σκέψης ανασαλεύει ένας τίτλος, Η Δημιουργία του Υποκόσμου…Ένας τίτλος γοητευτικός, […]
