Συναυλία του Διεθνούς Μουσικού Σωματείου Gina Bachauer, υπέρ των σκοπών του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού “Η Αγκαλιά”

 

 

Γράφει ο Δρ Ιωάννης H. Βλάχος*

 

Το Διεθνές Μουσικό Σωματείο Gina Bachauer, του οποίου προεδρεύει ο μουσικολόγος κ. Κωνσταντίνος Π. Καράμπελας-Σγούρδας, διοργάνωσε μία συναυλία, φιλανθρωπικού χαρακτήρα για την ενίσχυση του έργου του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού «Η Αγκαλιά».

O Σύλλογος αυτός, ξεκίνησε τη δράση του από το 1998 με σκοπό να υποβοηθεί την απρόσκοπτη κυοφορία και έκβαση τοκετού παιδιών, που λόγω συνθηκών θα κινδύνευαν να μην γεννηθούν ποτέ και συμπαραστέκεται σε έγγαμες ή άγαμες μητέρες που λόγω εγκατάλειψης ή κοινωνικοοικονομικών παραγόντων πιέζονται για βίαιη διακοπή κύησης.

Ο Σύλλογος προστατεύει το νεογέννητο και αργότερα στηρίζει υλικά και ηθικά τους γονείς, ώστε το παιδί να μεγαλώσει σε κατά το δυνατόν υγιές οικογενειακό περιβάλλον. Από τη δράση του συλλόγου έχουν γεννηθεί από το 1998 τουλάχιστον 3000 παιδιά. Του συλλόγου προΐσταται η πρεσβυτέρα Βαρβάρα Μεταλληνού, διδάκτωρ Θεολογίας-Φιλολογίας, συνταξιούχος Καθηγήτρια.

Την συναυλία προσέφεραν οι νέοι μουσικοί, που έχουν ευεργετηθεί από το Μουσικό Σωματείο Bachauer και που πολλοί απ΄ αυτούς έχουν ξεκινήσει μουσική καριέρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Την βραδιά προλόγισε ο κ. Κ. Καράμπελας-Σγούρδας, που επιμελήθηκε και του μουσικού προγράμματος και αντιφώνησε η πρεσβυτέρα Β. Μεταλληνού, Πρόεδρος του «Αγκαλία» ευχαριστώντας για την γενναιόδωρη προσφορά.

Το πρόγραμμα της βραδιάς, πραγματική έκπληξη, το ξεκίνησε η αγαπητή σε όλους μας κ. Δάφνη Χρυσοσπάθη, αντιπρόεδρος του Σωματείου Bachauer, η οποία μας  χάρισε δικές της μουσικές συνθέσεις, παίζοντας η ίδια στο πιάνο. Ο κόσμος την αποθέωσε.

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με τον ταλαντούχο πιανίστα Παναγιώτη Τροχόπουλο, ο οποίος διακρίνεται ήδη για τις ιδιαίτερες ικανότητές του σε εμφανίσεις στο εξωτερικό. Άρχισε με μία μεταγραφή του Vocalise του Sergei Rachmaninov (1873-1943). Το έργο αυτό, γραμμένο για φωνή υψίφωνου, έχει δει πολλές μεταγραφές (πιάνο, τσέλο κ.ά.). Κάθε φορά που ακούω το Vοcalise, ενθυμούμαι τη ρύση του Beethoven «η ανθρώπινη φωνή είναι το τελειότερο μουσικό όργανο» το είπε όταν έγραψε τον «ύμνο της Χαράς» στην 9η Συμφωνία. Ο Τροχόπουλος μεταφέρει με τα δάκτυλά του στα πλήκτρα την αίσθηση ότι ακούς το παράπονο μιας φωνής που υποφέρει από ερωτικό πάθος και αναζητά την ολοκλήρωση του, φθάνοντας σε φθόγγους με άκουσμα Spirituals της Νέας Ορλεάνης.

Το β΄ κομμάτι που έδωσε ο Τροχόπουλος, ήταν μια συναρπαστική μεταγραφή της Cavatina του Figaro από τον «Κουρέα της Σεβίλλης» του Gioachino Rossini (1792-1868). Ο Τροχόπουλος έχει τέτοια δεξιοτεχνία (και απίστευτη μνήμη θα πρέπει να υποθέσει κανείς) ώστε αναγκάζει το πιάνο να βγάζει ήχους που δημιουργούνται από τον συντονισμό ήχων στον αέρα, ήχων που δεν έχει φυσιολογικά αυτό το όργανο. Η ταχύτητα των χεριών του είναι τέτοια που στην κυριολεξία δεν γνωρίζει ο ακροατής πραγματικά, ποια είναι η δεξιά του ή η αριστερή του χείρα… Το χειροκρότημα του κοινού που λόγω του φιλανθρωπικού χαρακτήρα της βραδιάς, είχε κατακλύσει την αίθουσα της Βιβλιοθήκης του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ήταν καταιγιστικό.

Ακολούθησε ο νεαρός Αλέξανδρος Σιουπούλης με το τσέλο του. Τον νεαρό τον έχουμε παρακολουθήσει και άλλοτε και δείχνει πραγματικά μια μεγάλη ευαισθησία, όπως και εξέλιξη στο παίξιμό του. Έδωσε συνοδευόμενος στο πιάνο από τον επίσης ταλαντούχο Γιάννη Ζώραπα, το Capriccio, έργο 24, του Georg Goltermann (1824-1898). Ο ήχος του Σιουπούλη ήταν λυρικός και κατάφερε πολλές στιγμές να κάνει την μελωδία του να υπογραμμιστεί ερμηνεύοντας ταυτόχρονα και accord, συνοδεύοντας τα accord του πιάνου. Μπράβο!

Τα Πρελούδια του Alexander Scriabin (1872-1915) που ακολούθησαν, χρειαζόντουσαν μεγάλη δεξιοτεχνία που απέδειξε ότι έχει η Γεωργία-Ευαγγελία Κουρμπέλη. Έπαιξε από τα 24 πρελούδια τα 13, 14, 16, 18 και 21. Το 16 σε σι ύφεση ελάσσονα και το 18 σε φα ελάσσονα, είχαν πολλά από τα χαρακτηριστικά με διατονικά περάσματα, που ο ίδιος ο Scriabin χαρακτήρισε ως «ψυχική ανάταση». Η Κουρμπέλη έχει στο toucher της, ένα χρωματισμό Chopin!

Ακολούθησε μια ευχάριστη παρουσία της νεαρής Αγγελικής Γκανά στο βιολί που την συνόδευσε στο πιάνο η  Κουρμπέλη, με ένα παθητικό κομμάτι του Pablo de Sarasate (1844-1908), το Zigeunerweisen (η επίδειξη των τσιγγάνων, 1878). Το έργο ακουμπάει σε θέματα, ειδικά στο 4ο μέρος, από czardas (ουγγρικό χορό). Η νεαρή Γκανά, αγγίζοντας με το δοξάρι της ανάερα τις χορδές, έδωσε και στις επάνω κλίμακες σταθερό ήχο και στα βαθιά περάσματα καταφέρνοντας περιοδικά να κάνει τα γρήγορα accord και χειροκροτήθηκε ζωηρά (στο μέλλον θα την παρακαλέσουμε να γυρίζει προς όλο το ακροατήριο και την αίθουσα που την παρακολουθεί).

Το τελευταίο κομμάτι του α΄ μέρους ήταν το “Una figlia del amore” από τον Rigoletto, μια παράφραση για πιάνο του Franz Liszt (1811-1886), που έδωσε η Μαργαρίτα Κολάση. Το πασίγνωστο κομμάτι παιγμένο με πάθος από την σολίστ έδωσε στο κοινό τη χαρά να το αναγνωρίσει και να την χειροκροτήσει θερμά.

Το β΄ μέρος ξεκίνησε ένα έργο για 4 χέρια (στο ίδιο πιάνο), που απέδωσε το ζεύγος Ευτυχία Παπαγεωργοπούλου και Γιώργος Πολιτόπουλος. Ήταν το έργο «Ισπανικοί Χοροί» αρ. 1 και 2, έργο 12, του Moritz Moszkowski (1854-1925), δύο από τα πέντε πασίγνωστα ντουέτα, που έχουν αγαπηθεί πολύ και τα οποία το ζευγάρι απέδωσε με χάρη και μουσικότητα. Χειροκροτήθηκαν ευλόγως.

Στη συνέχεια  ο νεαρός, παλικάρι πια, βιρτουόζος του κλαρινέτου, Μάριος Ρούσκα, ο οποίος στο Concertino για κλαρινέτο, έργο 26 J.109 του Carl Maria von Weber (1786-1826) έδειξε πόσο έχει εξελιχθεί σ΄ αυτό το όργανο. Εκτός από τις λεπτές αποχρώσεις έχει μια αξιοθαύμαστη ικανότητα να περνάει από prima bassi (ειδική ικανότητα για πνευστό όργανο) χωρίς διακοπή του ήχου. Το χειροκρότημα του κοινού έδειξε την αποδοχή του και για τον κλαρινετίστα και για τον πιανίστα Νίκο Σοφρώνη που τον συνόδευσε.

Μετά ακούσαμε φωνητικά έργα από την καλλίφωνο υψίφωνο προς mezzo σοπράνο Φωτεινή-Νίκη Γραμμένου σε τρία τραγούδια του Σπύρου Σαμαρά (1801-1917), το «Σ΄αγαπώ», το «Ειδύλλιον» και «Της Κοπέλας το Νερό», με συνοδεία πιάνου από την Γ.Ε. Κουρμπέλη. Η φωνή της Γραμμένου έχει καλή άρθρωση και ευκολία στο γύρισμα από τις ψηλές στις χαμηλές νότες. Έχει και το προσόν (όπως το θεωρούσε σε η Μαρία Κάλλας) να μην σηκώνει το κεφάλι ψηλά για να βγάλει μια κορώνα, αλλά να το κατεβάζει ώστε να έρχεται ο ήχος από το στήθος. Και οι δύο κοπέλες χειροκροτήθηκαν θερμά.

Η βραδιά συνεχίστηκε με ανάγνωση του ποιήματος «Η Αγκαλιά», γραμμένο και διαβασμένο από την Αδαμαντία Μαρκαναστασάκη, που συνεχίστηκε σε τραγούδι από την μικρή Ίλια Αχουριώτη, να την συνοδεύει στο πιάνο η ίδια η συνθέτρια, σοπράνο και πιανίστα Θεοδώρα Μαγγίνα. Η νεαρή Αχουριώτη για κάποιο λόγο χρησιμοποίησε και μικρόφωνο, ενώ η φωνή της πλέον έχει ξεφύγει από την παιδικότητα, έχει πλούσιο βάθος και χροιά. Την «σιγοντάρισε» η Μαγγίνα και ήταν «χάρμα ακούειν» από τα δύο κορίτσια.

Και κατόπιν η αίθουσα στο «πάλκο» γέμισε από τα μέλη της χορωδίας «Μουσικά Κύματα Φιλοπροόδου Ομίλου Υμηττού», που τραγούδησαν με συνοδεία πιάνου, έξοχα ένα νανούρισμα, σύνθεση της Διευθύντριας της χορωδίας Σταματίας Χωρεψιμά, ένα παραδοσιακό «Η πηγή του χωριού μου» για να τελειώσουν με ένα γιορταστικό «Ύμνο της αγάπης», σύνθεσης πάλι της Χωρεψιμά, που απηύθυνε σαν κάλεσμα χαράς για όλο το ακροατήριο και την Ελλάδα.

Και εις άλλα ανάλογα, με Υγεία και συγχαρητήρια στο Gina Bachauer για την προσφορά του.

 

* Ο Δρ Ιωάννης Η. Βλάχος είναι Ορθοπαιδικός – Χειρουργός, τ. Καθηγητής Παν/μίου Κρήτης.