Στις 26/1, στην κατάμεστη Αίθουσα Α. Τριάντη (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), παρακολουθήσαμε τη μαγνητοσκοπημένη μετάδοση της όπερας με τίτλο Το Μαγεμένο Νησί (The Enchanted Island), που είχε δοθεί μερικές μέρες νωρίτερα στην Αμερική (21/1).
Ο Peter Gelb, γενικός διευθυντής της Met, οραματίστηκε μια όπερα που θα χρησιμοποιούσε παλαιότερη μουσική από όπερες επιφανών συνθετών της εποχής μπαρόκ (περ. 1650-1750) και θα προσαρμοζόταν σε ένα νέο κείμενο, ακριβώς κατά τα πρότυπα του είδους pastiche (ιταλ. pasticcio) της εν λόγω εποχής. Έτσι, για περίπου τέσσερα χρόνια ο συγγραφέας Jeremy Sams και o αρχιμουσικός William Christie, ειδικός στην ερμηνεία της μουσικής μπαρόκ, εργάστηκαν άοκνα δημιουργώντας την όπερα που παρακολουθήσαμε και η οποία βασίστηκε στα θεατρικά έργα Η Τρικυμία και Όνειρο Θερινής Νυκτός του W. Shakespeare.
Τα συναισθήματα των σαιξπηρικών ηρώων φωτίστηκαν θαυμάσια από το καλογραμμένο λιμπρέτο (ποιητικό κείμενο) του Sams, ενώ ο Christie διηύθυνε με έντονη δραματική αίσθηση και μεγάλη φινέτσα εξασφαλίζοντας μια ιστορικά ενημερωμένη ερμηνεία μέσα στο σωστό στυλ της εποχής μπαρόκ.
Για το ανέβασμα επιστρατεύτηκαν ορισμένα από τα σημαντικότερα ονόματα της διεθνούς οπερατικής σκηνής, που ερμήνευσαν με αποκαλυπτική ευαισθησία τη μεγαλειώδη μουσική των G.F. Handel, Α. Vivaldi, J.P. Rameau, J.F. Rebel, Α. Campra, J.M. Leclair και G.B. Ferrandini.
Πιο συγκεκριμένα, ο David Daniels απέδωσε με μεγαλοπρέπεια τoν μάγο Prospero, η Joyce DiDonato πρότεινε με εκρηκτικό πάθος και εκπληκτική πνοή τον ρόλο της μανιασμένης μάγισσας Sycorax (δύσκολα θα ξεχάσουμε την υπέροχα διεισδυτική ερμηνεία της άριας Maybe soon, maybe now!/Morirò, ma vendicata του Handel), η Danielle de Niese ερμήνευσε με ζηλευτή δεξιοτεχνία τις άριες του πνεύματος Ariel (απίστευτα σπινθηροβόλες υπήρξαν οι κολορατούρες της άριας Can you see the heavens are reeling/Agitata da due venti του Vivaldi), ο χαρισματικός Luca Pisaroni πρόσφερε έναν καλοτραγουδισμένο Caliban, ήρωα άλλοτε αξιολύπητο και άλλοτε συμπαθητικό μέσα στην ασκήμια του, οι Lisette Oropesa και Anthony Roth Costanzo επέδειξαν υποδειγματική μουσικότητα, αντίστοιχα στους ρόλους της Miranda και του Ferdinand. Ειδικά ο ανερχόμενος Costanzo διαθέτει μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες και εύηχες φωνές κόντρα τενόρου της εποχής μας. Ο αειθαλής βετεράνος Ισπανός τενόρος Plácido Domingo (που εκείνη ακριβώς την ημέρα είχε τα γενέθλιά του) κράτησε τον ρόλο του γηραιού Ποσειδώνα με την πλούσια και ζεστών αποχρώσεων θρυλική φωνή του, ακολουθώντας τις ιδιαίτερες ερμηνευτικές τεχνικές του στυλ μπαρόκ.
Η χορωδία της Met ερμήνευσε με άψογη ακρίβεια. Οι Phelim McDermott (σκηνοθεσία), Julian Crouch (βοηθός σκηνοθέτη και σκηνογραφία), Kevin Pollard (κοστούμια), Brian MacDevitt (φωτισμοί), Graciela Daniele (χορογραφία) και τα μέλη της ομάδας 59 Productions (animation και projection design) στόχευσαν σε μια μαγευτική και ευρηματική παρουσίαση της όπερας, με ονειρικούς φωτισμούς, πολυτελή κοστούμια και χαρακτηριστικά σκηνικά εποχής. Τα σκηνικά αντλούσαν στοιχεία από την εικονογράφηση βιβλίων ζωολογίας και βοτανολογίας του δεκάτου ογδόου αιώνα.
Χωρίς άλλο, μια καθηλωτική εμπειρία την οποία ελπίζουμε να απολαύσουμε σύντομα και σε DVD.
